Вершы згараюць

Хлопнулі дзверы-
Вецер у госці.
З цёплай кватэры
Знікнула штосьці.

Ціхія крокі.
Рып масніцы
Што не успомню-
Ноччу прысніцца.

Цяжка згадзіцца
З ветраным госцем :
Што, каб не біцца-
Пачуццямі помсцім.

А на падлозе,
Ўсе мае мары.
Вершы у стосе,
Свечкі агарак.

Ўсё мае сэнс,
Адпаведнасць да ісцін.

Вершы згараюць
Восеньскім лісцем...
 


Рецензии