Укрыжаваная табой...

УкрыжавАная табой...
Да зор праз церні так аддана
Нясу я лёс харугвай свой
Па верставым шляху абраным
Ці мной, ці Богам - не спазнаць
Вышэйшай гэтай таямніцы...
Нясу свой крыж, і не звіняць
Званочкі з неба, каб забыцца,
Што пазразАны да крывІ -
Душа і плечы, нават, крЫлы,
І як ні клікай, не заві -
Не здольны чуць адчаю, мілы...
Таўро на сэрцы так пячэ,
Выпрабаванні дасканАлей...
УкрыжавАная яшчэ...
І боль, і цЯжар не сканАлі...

26.04.2017   Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)


Рецензии
Столько грусти и столько женской гордости, умение нести свою судьбу, как знамя, проходя достойно все испытания
Спасибо дорогая за метафоричность!
Доброй ночи!

Ольга Заря 2   27.03.2024 23:03     Заявить о нарушении
Доброй ночи, Оля! Это тебе спасибо!

Ядвига Довнар   28.03.2024 00:10   Заявить о нарушении
На это произведение написано 7 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.