Да сваёй Беларусi хiнуся...
З жыццясветных вандровак сваіх,
Як вяртаюцца ластаўкі, гусі
Да гнёзд родных, да подыху іх.
Там, ля Віліі зноў стрэне бусел,
Дзе таемна шапоча трыснёг,
Да тваіх краявідаў хінуся,
Як хінецца трыпутнік да ног.
Росы скоцяцца мноствам вясёлак –
Бальзамінак на родным акне,
І юнацкай цнатлівасцю золак –
Па-над борам – ружовым дыхне.
Пырснуць першыя промні з усходу
На смарагдавы мяккі мурог,
І паўстане з туману ля броду
З сеткай рыб прадзед?.. дзед?..
Мо, сам Бог?!.
Да сваёй Беларусі хінуся...
5.05.2024 Ядвіга Доўнар-Кур'яновіч
Свидетельство о публикации №124050503692
Будто побывала в родных краях, светло и тихо на душе!
Спасибо, родная!
Нежно и бережно, я
Инна Гаврилова 29.05.2024 11:34 Заявить о нарушении
Самое искреннее спасибо тебе!
С теплынью мая и души,
Ядвига Довнар 29.05.2024 14:42 Заявить о нарушении